Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Η κυρία Φανή της Ουρανούπολης της Μαρίας Σταματιάδου

    Κάθε φορά που γίνεται λόγος για πνευματική αρχοντιά, αναδύεται από το κουβάρι των συνειρμών μου η ίδια πεντακάθαρη εικόνα: η κυρία Φανή της Ουρανούπολης!

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Πόσο ωραίο κελάηδημα μες στην ερημιά!"

"Κανείς να μην σας βλέπει,
κανείς να μην καταλαβαίνει τις κινήσεις λατρείας σας προς τον Θεό.
Όλ'αυτά κρυφά, μυστικά, σαν τους ασκητές.

Θυμάστε που σας έχω πει για το αηδονάκι; Μες στο δάσος κελαηδάει.

Στη σιγή.

Να πεις πως κάποιος το ακούει,
πως κάποιος το επαινεί; Κανείς.

Πόσο ωραίο κελάηδημα μες στην ερημιά!"


Άγιος γέροντας Πορφύριος

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Οδοιπορικό στις "ματωμένες" εκκλησίες της Μικράς Ασίας


Οδοιπορικό σε Ιωνία και Αιολίδα


Η βεβήλωση των ιερών χώρων είχε να κάνει με τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και τη βαρβαρότητα. 


Μια περιήγηση στα παράλια της Μικράς Ασίας πάντα περικλείει ανάμεικτα συναισθήματα, από θαυμασμό στον πολιτισμό των Ρωμιών πριν τον ξεριζωμό τους, έως την πικρή γεύση της τύχης του τόπου και των μνημείων του.
Σε κάποιες περιπτώσεις η αίσθηση της καπνιάς της καταστροφής δεν μπορεί να σβήσει κι ας έχουν περάσει ενενήντα τόσα χρόνια, ενώ τουλάχιστον αμηχανία σε καταλαμβάνει, αφού
δεν μπορείς να προσδιορίσεις αν είναι καλύτερα που σήμερα η γειτονική χώρα «δείχνει» το δήθεν ευρωπαϊκό της πρόσωπο, με τη μερική συντήρηση των θρησκευτικών για μας μνημείων, με ότι συνεπάγεται αυτό, καλό ή κακό, ή μέχρι χθες, που η μισαλλόδοξη και φονταμελιστική της μέχρι πρότινος πολιτική, ειλικρινής τουλάχιστον στις θέσεις και τις προθέσεις της, κατά τα άλλα. 


 Αποθήκες, στάβλοι ή απλά μισοερειπωμένα χαλάσματα, οι ελάχιστες χριστιανικές εκκλησιές της Ερυθραίας που επέζησαν του 1922, χρησιμοποιούνται κάποιες σαν τζαμιά ενώ το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού αποκαθιστά τοιχογραφίες και λαμπρές νεοκλασικές, μπαρόκ, σε κάθε περίπτωση μη ισλαμικές διακοσμήσεις, αξιοποιώντας τα λαμπρά μνημεία κατά το δοκούν.
 


Η ιστορική Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους της Κρήνης
Ποιός έχει περάσει απέναντι στην Κρήνη (τουρκικά Τσεσμέ), έστω και μόνο για ψώνια, και δεν έχει περάσει απέξω, δεν έχει αγναντέψει ή δεν έχει εισέλθει στον Άγιο Χαράλαμπο του Τσεσμέ, την Παναγία των Αλατσάτων, την Αγία Παρασκευή ή και την Κάτω Παναγιά.
Τώρα πια ο κοντινός Άγιος Χαράλαμπος έχει καθαριστεί και αναπαλαιωθεί, έχει μετατραπεί σε χώρο ποικίλων εκδηλώσεων και τουλάχιστον με τη φιλέλληνη πρόθεση των κατοίκων του Τσεσμέ, απολαμβάνει εν μέρει το σεβασμό που δικαιούται. Τουλάχιστον αναδεικνύεται το μνημείο, για το μέγεθος και τη μεγαλοπρέπειά του. Αποτέλεσε σημείο συγκέντρωσης των χριστιανών από τη Σμύρνη και τα περίχωρα κατά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Η Τουρκία δαπάνησε το ποσό του 1.627.218 εκ. τουρκικών λιρών για την ανακατασκευή του. Από τις τοιχογραφίες η μόνη που έχει σωθεί ατόφια είναι αυτή του Παντοκράτορα. 


Η μητρόπολη των Αλατσάτων της Ερυθραίας
Η Παναγία των Αλατσάτων μετά το 22 μετατράπηκε σε Τζαμί, αφού με τον εποικισμό της ελληνικότατης πόλης από μουσουλμάνους, έπρεπε να αντιμετωπιστεί το οξύ τους πρόβλημα, η έλλειψη ενός μεγάλου τεμένους.
Η πρόσφατη παρέμβαση του τουρκικού Υπουργείου συντήρησε το κτίριο, αναπαλαίωσε το εξαιρετικό τέμπλο με την ελληνική ταυτότητα: «Γιάννης Χαλαπάς εποίει», ενώ κάποιες εικόνες και τοιχογραφίες αποκαταστάθηκαν πάλι εν μέρει.

Η εκκλησία της Παναγίας των Αλατσάτων με τη σημερινή της μορφή 

Η εκκλησιά αυτή ήταν η πρώτη από τις τρεις μεγάλες εκκλησίες των Αλατσάτων. Σύμφωνα με δύο ιδρυτικές επιγραφές του ναού που αποκαλύφθηκαν, (μεταξύ των οποίων και η κτητορική) μαθαίνουμε ότι ο ναός κτίστηκε στη διάρκεια ενός έτους και τα εγκαίνια έγιναν την 1η Αυγούστου του 1832. Ο ναός αυτός είναι νεότερος και χτίστηκε στη θέση του προηγούμενου ναού, ο οποίος κρίθηκε μικρός και μη επαρκής. 

Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική εκκλησία της ύστερης Τουρκοκρατίας, σημαντικό έργο του περίφημου μάστορα Στράτου Καλονάρη, ο οποίος εργάστηκε μαζί με το γιο του Μανόλη στις Κυκλάδες και στην περιοχή της Σμύρνης, χτίζοντας πολλούς ναούς (Παναγία της Τήνου, Βαγγελίστρα του Τσεσμέ, Παναγιά της Κάτω Παναγιάς, Παναγιά Βουρλιώτισσα κλπ.). Όλα τα μάρμαρα του ναού είναι τηνιακά και φορτώθηκαν με τη φροντίδα του Ευστρ. Καλονάρη, του Ιωάν. Χαλεπά και του Μάρκ. Λαμπαδίτη στην Τήνο και παραλήφθηκαν στον όρμο της Αγριλιάς, στο λιμάνι των Αλατσάτων. 


 

Το περίφημο μαρμάρινο τέμπλο της Παναγίας Αλατσατιανής 


Οι μορφές των Αγίων όμως, όπως και σε όλους τους πρώην χριστιανικούς ναούς του οδοιπορικού μας, παραμένουν χωρίς πρόσωπο ή μάτια, αφού η μουσουλμανική πίστη απαγορεύει ρητά την απεικόνιση του Θεού και των Αγίων. Αναγνώριση του χριστιανού Θεού; Ίσως. Ίσως και ταύτιση με τον Αλλάχ, που είναι και ορθότερο, αφού Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι πιστεύουν στον ένα υπέρτατο Θεό. Αυθαίρετη παρηγορητική σκέψη για την κακοποίηση ιερών και οσίων, όσων αφορά τουλάχιστον τον έλληνα επισκέπτη. Μια δεύτερη σκέψη, ισχυρότερη και πικρή, διατείνεται ότι η βεβήλωση των ιερών χώρων είχε να κάνει με τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και τη βαρβαρότητα, που χρονικά τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει σε ένα παρελθόν χωρίς επιστροφή. 


Ο θαλασσινός Άγιος και το «μουσείο παιχνιδιών»
Θα μπορούσε να είναι το πιο ενοχλητικό ερέθισμα η τύχη του Αγίου Νικόλαου απέναντι από το Αϊβαλί στα Μοσχονήσια, που ναι μεν έτυχε μιας αξιοπρόσεκτης δουλειάς αποκατάστασης, όμως η «αξιοποίησή» του για μας τουλάχιστον τους Έλληνες, κρίνεται ανεπιτυχής.
Ο ιδιώτης που μισθώνει το χώρο έχει μετατρέψει το μνημείο σε Μουσείο Παιχνιδιών. Πρόκειται για μια συλλογή πολυάριθμων εκθεμάτων, η οποία προκαλεί ασφυξία στο χώρο, ενώ η καλλιτεχνική αξία των αντικειμένων, όσο και η σπανιότητα αμφισβητούνται για αρκετά από αυτά. 


Η “Barbie” συνυπάρχει με λογής κούκλες, αυτοκινητάκια, τρενάκια, στρατιωτάκια και απομιμήσεις όπλων, έως με τεράστια, ξύλινα και συνεπώς κακόγουστα ομοιώματα, του Big Ben, του Πύργου του Eiffel ή του δεύτερου συμβόλου, μετά το άγαλμα της Ελευθερίας, της πόλης της Νέας Υόρκης, του ουρανοξύστη Empire State. 


Το μόνο ίσως παρήγορο παραμένει η νοσταλγία για τα ολίγων δεκαετιών πριν παιχνιδιών, με τις «κινεζιές» που έχουν κατακλίσει πλέον την τουρκική, ελληνική, ίσως και την παγκόσμια αγορά.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου Αϊβαλίου έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο παιχνιδιών 


Το ιστορικό κτίριο που στέγαζε το μέγαρο της Ιεράς Μητρόπολης Μοσχονησίων 

Το μέγαρο της Ιεράς Μητρόπολης Μοσχονησίων 

Ένα τεράστιο νεοκλασικό επιβλητικό μέγαρο σε υποδέχεται στην παραλία του Μεγάλου Μοσχονησιού, πολύ πριν από τον Άγιο Νικόλαο. Ερειπωμένο, μισοκαμένο, χωρίς κουφώματα και σκεπή, έχει υποστεί την βαρβαρότητα του μίσους, να θυμίζει με τον ευρωπαϊκό του κοσμοπολιτικό του αέρα της Belle Époque, την ευμάρεια των Μοσχονησιωτών πριν την εγκατάλειψη των εστιών τους. Δεν είναι άλλο από το μέγαρο της άλλοτε κραταιάς Ιεράς Μητροπόλεως Μοσχονησίων… 


Ο Θαυματουργός Ταξιάρχης στο Αϊβαλί
Τουλάχιστον στο Αϊβαλί δυο ορθόδοξοι ναοί παραμένουν σε πολύ καλή κατάσταση, ο Άγιος Ιωάννης που έχει μετατραπεί σε τζαμί και ο Ταξιάρχης, εκεί που απαγορεύτηκε τελικά στον κ. Βαρθολομαίο να ιερουργήσει. Αιτία; Η προτίμηση της Ελλάδας να υποστηρίξει το Ντουμπάι για τη διεθνή EXPO 2020. 


Από τα δύο καμπαναριά του Αγίου Ιωάννη, το ένα έχει μετατραπεί σε μιναρέ, το άλλο πάλι στέκει σαν καμπαναριό, αλλά βουβό. Ο Ναός σήμερα λειτουργεί ως τζαμί ενώ σε πολύ καλή κατάσταση σώζεται το καμπαναριό της εκκλησιάς. Όπως και σε άλλες εκκλησίες από τον τρούλο και το κωδωνοστάσιο έχει αφαιρεθεί το σύμβολο της Χριστιανοσύνης και έχει αντικατασταθεί με την ημισέληνο.
Τα γύρω σπίτια, μέχρι και το ναό των Ταξιαρχών μετά βίας έχουν συντηρηθεί, να αναδεικνύουν τη φινέτσα και την πολιτιστικοοικονομική άνθιση των Κυδωνιών.



Η εξωτερική άποψη του ιστορικού ναού του Ταξιάρχη Αϊβαλίου 

Όταν η καρδιά σπαράζει και δεν ξεχνά
Τον Αύγουστο του 1922 έγινε η Μεγάλη Καταστροφή. Οι Τούρκοι αντιστάθηκαν σθεναρά στον Σαγγάριο, που τον θεωρούν σαν τις δικές τους Θερμοπύλες… Και η αρχή; Ο Ελληνικός στόλος είχε πλεύσει στο λιμάνι της Σμύρνης σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στον ελληνικό πληθυσμό των Μικρασιατικών παραλίων, που πήρε τα όπλα να διώξει τον Τούρκο ως την Κόκκινη Μηλιά και να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη. Είχαν υποσχεθεί βοήθεια στον Βενιζέλο, Άγγλοι και Γάλλοι. Οι Ιταλοί ήταν πάντα άγρια εναντίον μας. Ο Ελληνικός στρατός ένδοξα προωθήθηκε ως το Αφιόν Καραχισάρ και πήγαινε προς την Άγκυρα. Τότε, οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφιλιώθηκαν με την Τουρκία. 

Ο Στρατός μας έμεινε μόνος, χωρίς εφόδια, νηστικός, στα βάθη της Ανατολής, πολεμούμενος από όλα τα γύρω Τουρκικά χωριά. Οι άντρες έφευγαν μόνοι τους σαν τρελοί, μπας και σωθούν. Εν τω μεταξύ, ο φιλογερμανικός βασιλέας Κωνσταντίνος, ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Βενιζέλο διαιρώντας την Ελλάδα σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Δόθηκε διαταγή στον ελληνικό στόλο να πράξει κατά βούληση και έτσι, αντί να έρθουν για βοήθεια 92 καράβια, ήρθαν μόνο 17 ελληνικά από τον Πειραιά… Απίστευτο, οδυνηρό… 


Όταν ήρθε η είδηση της υποχώρησης και ότι τουρκικά στρατεύματα έρχονταν στην Σμύρνη, χιλιάδες χιλιάδων Έλληνες Μικρασιάτες όρμησαν στις ρούγες, στο λιμάνι, σαν ένας μαύρος ποταμός απελπισμένων, που αντί να λιγοστεύει, όλο και φούντωνε και πολλαπλασιαζότανε… Μ’ έναν μπόγο στο χέρι και την οικογένειά τους, έτρεχαν να μπουν στα συμμαχικά καράβια και εκεί οι ναύτες τούς έχυναν ζεματιστό νερό ή τους πατούσαν τα δάχτυλα, οπότε ξανάπεφταν στη θάλασσα και οι περισσότεροι πνιγόντουσαν. Γέμισε η θάλασσα νεκρά σώματα μεγάλων και κορμάκια τουμπανιασμένα μικρών παιδιών, που τα κεφαλάκια τους χτυπούσαν τα πλευρά των πλοίων, σαν να έλεγαν: «Ανοίξτε μας! Δεν μας ακούτε; Ανοίξτε μας!».

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Ανάβαση σε απόκρημνες πλαγιές προς τη στέγη του Άθω



Η πομπή ανέβαινε αργά-αργά στις απόκρημνες πλαγιές. Σε κάποια σημεία της διαδρομής, σκαρφάλωνε... Προορισμός η «Αγία Κορυφή», η στέγη του Άθω τα 2.033 μ.

Για τους Αγιορείτες είναι ο «άξονας του κόσμου», ο «στύλος δια του οποίου οι προσευχές τους ανεβαίνουν στον ουρανό». Για τους πιστούς, η ανάβαση αποτελεί κρυφό τάμα: να βρεθούν και να προσευχηθούν «πιο κοντά στον Θεό». Πιο πάνω και από τα σύννεφα. 


Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Το Δώρο της Ερήμου

Το Δώρο της Ερήμου, είναι ένα προσωπικό project που ξεκίνησε πριν από 4 χρόνια με αφορμή την επίσκεψη που έκανα στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στη χερσόνησο του Όρους Σινά. 

Στην πορεία μου αυτή, πρωτίστως μέσα απο την ματιά του ανθρώπου & μετά του φωτογράφου, γεννήθηκε η ανάγκη να μπορέσω να μοιραστώ ένα μικρό κομμάτι από αυτά που πήρα, όπως την καταλυτική συνάντηση μου με τον Πατέρα Μωυσή και την απίστευτη ομορφιά του Σινά, που σε κάθε βήμα κρύβεται και μια απίστευτη εμπειρία. Μέσω της ματιάς του προσκυνητή είδα το απαράμιλλο θάρρος των λιγοστών, κατά την πλειοψηφία τους, Ελλήνων μοναχών να κρατάνε τις σύγχρονες Θερμοπύλες, αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες αλλά και κίνδυνους του μοναστηριού. Στα 78 του χρόνια πλέον ο πατέρας Μωυσής, ίσως ο τελευταίος ερημίτης μοναχός, θα τον ακούσεις να λέει πολλές φορές, πως πάνω από όλα ο άνθρωπος οφείλει να είναι άνθρωπος και μετά χριστιανός, και χαμογελαστός να σου δίνει μια πολλή ζεστή αγκαλιά γεμάτη αληθινή αγάπη... Μέσω της ματιάς του Φωτογράφου, είδα την πρωτόγνωρη αυτή ομορφιά να ξεπροβάλει μπροστά μου, είδα την έρημο με τα πολλά της πρόσωπα και τα χιλιάδες χρώματα της να αλλάζει κάθε ώρα της ημέρας και να σκεπάζει αρμονικά τους κατοίκους της, μοναχούς και Βεδουίνους, είδα ένα βουνό να αλλάζει χρώματα και ύφος, μέσα από της χαράδρες του, και να ξεπροβάλει ζωή μέσα στα πιο απίθανα μέρη.

 Ενα μεγάλο ευχαριστώ για όλους τους ανθρώπους, που βοήθησαν για την δημιουργία αυτού του project, χωρίς αυτούς, θα ήταν αδύνατη η πραγματοποίηση του.

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Ταξίδι στα Μετέωρα! Οι «Αιωρούμενες» Μονές μέσα από το Φωτογραφικό Φακό


Του Σάκη Αθανασίου 
Την Μεγάλη Παρασκευή βρέθηκα στα Μετέωρα.Και δεν έχασα την ευκαιρία να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες από το καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον της περιοχής καθώς και της Μονής που ασκητεύει ο πάτερ Χρυσόστομος(προηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος). Στις φωτογραφίες αυτές θα δείτε την Μονή του Αγίου Αντωνίου,το εκκλησάκι της Παναγίας και την Μονή του Αγίου Νικολάου Μπάτοβα(η φωτογραφία που δείχνει τη Μονή που είναι κτισμένη μέσα στο βράχο και είναι σε υψόμετρο αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος).

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Γέροντας Σεραφείμ της Βύριτσα

 

 Όσιος  Σεραφείμ της Βίριτσα, ο διορατικός πνευματικός


 Ο όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (κατά κόσμον Βασίλειος Μουράβιεφ του Νικολάου) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1866 στο χω­ριό Βαχρομέγκεβο της περιοχής Γιαροσλάβλ. Από παιδί ο Βασίλειος ποθούσε πολύ να γίνει μο­ναχός. Ένας διορατικός γέροντας τον συμβούλευσε να μείνει στον κόσμο, να κάνει οικογέ­νεια, να θρέψει τα παιδιά του και μετά μαζί με τη σύ­ζυγο να αφιερώσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής στην μοναχική άσκηση. Ο ίδιος ο πατήρ Σεραφείμ μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε αυτή την ιστορία, χωρίς όμως να κάνει γνωστό το όνομα του γέροντα.
συνέχεια του βίου του από https://www.pemptousia.gr/2016/03/serafimviritsa/

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Μελισσοκόμος ιερέας με πέντε παιδιά σε Μοναστήρι


μελισσοκόμος
Πρωτοπόρος στον τομέα της μελισσοκομίας πανελλαδικώς τα τελευταία 40 χρόνια έχει χαρακτηρισθεί ένας ιερέας από την Πιερία. Πρόκειται για τον π. Ευάγγελο Καρακάση, που δεν θα ήταν υπερβολή αν κάποιος τον αποκαλούσε και «πατέρα» της σύγχρονης μελισσοκομίας στη χώρα μας, ειδικά όσον αφορά την παραγωγή βασιλικού πολτού.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Μοντερνισμός και αφαίρεση στην σύγχρονη εκκλησιαστική ζωγραφική

Ο καλλιτέχνης και βυζαντινολόγος, Ούρεσης Τοντόροβιτς, μιλάει για την τάση προς την αφαίρεση στη βυζαντινή ζωγραφική και για τη καινοτομία στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωγραφική

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Άγιον Όρος. (Βίντεο)

Επίσκεψη στο Άγιον Όρος - Ιερές Μονές: Μεγίστης Λαύρας, Καρακάλου, Ιβήρων - Οκτώβριος 2015 - Νίκος Παπαϊωάννου

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Ένα κελί μέ ἄρωμα, μονάχα «Ἅγιον Ὄρος»

Δυό δρασκελιές διάδρομος, ἄλλου πλανήτη χῶρος,
γεμάτος μέ τά χρώματα, μιᾶς ἄλλης γῆς Ἑλλάδας,
ἕνα κελί μέ ἄρωμα, μονάχα «Ἅγιον Ὄρος»
κι ἀνταύγειες, φῶς, παιχνίδισμα, πνευματικῆς λιακάδας.

Ἐδῶθε ἀντιστέκεται, ἡ πάλαι Ρωμηοσύνη
κι ἐδῶθε τό Βυζάντιο, ἀκόμα ἀναπνέει…
προσκυνητές, καλόγηροι, σεπτή Ἱερωσύνη,
-στοῦ χρόνου κείνου τ’ ἄφθορου, πού πάντα θά ἐμπνέει-

καί ζοῦν κι ἀπολαμβάνουνε, τά ἀποστάγματά του
καί κοινωνοῦν στόν πάμπλουτο, χιλιόχρονό του χρόνο,
πού γιά τήν κάθε μέρα τους, τά ἀνταλάγματά του,
μυριάδες συναισθήματα, χωρίς ἄγχος καί πόνο.

Κι ἡ Παναγιά Βασίλισσα, σ’ αὐτό τό περιβόλι,
περιδιαβαίν(ει) ἀόρατα, μ’ Ἀγάπ(η) ἀνάμεσά τους,
σιωπηλά καί νοιώθουνε, κάποια στιγμή τους ὅλοι,
τό Πάναγνό Της ἄγγιγμα, βαθειά μές τήν καρδιά τους.

Γ.Μ. trelogiannis.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Ἡ ὁσία Φιλοθέη (1522 -19 Φεβρουαρίου 1589)

ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗἊν οἱ μάρτυρες τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων εἶναι ἱκανοὶ νὰ παροτρύνουν ψυχὲς νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ τὸν Χριστό, οἱ νεομάρτυρες ἀποδεικνύουν ὅτι ἅγιοι μποροῦν νὰ ὑπάρξουν σὲ κάθε ἐποχὴ καί, ἑπομένως, ὁ κατὰ Χριστὸν ἀγώνας πρέπει νὰ εἶναι συνεχής…

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Είπε Γέρων Αγιοβασιλειάτης


Στὸν Ἅγιο Βασίλειο παλαιά, δὲν εἶχαν νερὸ οἱ πατέρες, ἰδίως μετὰ τὸν Αὔγουστιο καὶ ἀναγκάζονταν νὰ πηγαίνουν στὴν Κερασιὰ ἢ στὸν Ἅγιο Πέτρο γιὰ νὰ πλένουν τὰ ῥοῦχά τους. Τὰ ἔπλεναν, ἔκαναν τὴν ἀκολουθία τους, στέγνωναν τὰ ῥοῦχα καὶ τὰ ἔπαιρναν μαζί τους. Τὸν ἄλλο μῆνα ἔκαναν πάλι τὸ ἴδιο. Ἦταν πολὺ δύσκολη ἡ ζωὴ ἐδῶ. Τὰ πράγματα ἔφθαναν μὲ δυσκολία. Γι’ αὐτὸ ἔλεγαν οἱ παλαιοί: -Ὅποιος ἀφήνει τὰ κόκκαλά του στὸν Ἅγιο Βασίλειο, ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας.
Ἔχει ἀλλάξει τὸ Ὄρος· τὴν ἀλλαγὴ τὴν ἔζησα καὶ ἐδῶ στὴν συνοδεία μου. Μοῦ λένε Τετάρτη νὰ τρῶνε δύο φόρες, καὶ τοὺς λέω: -Ὄχι, διότι ἕνας ἐνάρετος παλαιὸς Γέροντας ἔλεγε, ἂν θέλεις νὰ τρῶς δύο φορές, τὴν μία φορὰ θὰ τρῶς ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Στο Άγιο Όρος με τον φακό του Ηλία Βουτσινά


     Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το πρόσφατο προσκύνημα στο Άγιο Όρος (περασμένη εβδομάδα)

 ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΔΙΚΟ) ΚΑΡΥΩΝ